Sevgili Çocuklar!

Sevimli bir arkadaşla, Tombik’le tanışın. O’nun gittikçe bozulan, kararan, kirlenen yaşamını tanıyacaksınız. Tombik’e, Tombik’lere yardım etmek isteyeceksiniz. Sevgili çocuklar, yardıma hemen şimdi, bu resimlerle başlayabilirsiniz.

Nasıl mı?

Boyayın onları!

İster bilgisayarınızda, isterseniz yazıcınızdan çıktısını aldıktan sonra,

Renklendirin canlandırın, yaşatın onları.

Tombik’lerin bozulan, kararan, kirlenen yaşamı sizinle canlansın, renklensin, yaşasın.

Bu resimlerle başlasın değişmeye Tombiklerin yaşamı…

 

İçinizde Akdeniz Foku’nu görmeyen var mı sevgili çocuklar?
İşte ben Akdeniz Foku’yum.
Beni tanımak İster misiniz?
Adım Tombik.

 

Ben yaşamak için Akdeniz’in ıssız sahillerini ve mağaralarını seçerim

 

Balık Yemeyi ve yüzmeyi çok severim.

 

Tabi en çok annemi.
Çünkü annem benim için çok önemli.
Her anne gibi benim annem de sütüyle besler, korur, sever beni.

 

 

Her sabah, kahvaltıdan sonra evimden çıkar, arkadaşlarımla oynamaya giderim.
Akdeniz’in mavi sularında, balıkların peşinde, bir kıyıdan bir kıyıya yüzerim.

 

 

Yorulunca da kayaların üstüne çıkar, güneşlenir, dinlenir, sonra da mışıl mışıl uyurum.
Siz de benim gibi öğlenleri uyur musunuz?
Biz Akdeniz Fokları, sessizliği ve doğayı çok severiz.

 

Tonton dedem Tombik; “eskiden Akdeniz’de daha çok Akdeniz Fok’u yaşardı” der hep.
Şimdi sayılarımız çok azalmış.
Bizim yaşamamız için tüm insanların bizi sevmesi, koruması gerek.
Yaşadığımız ortamları da bozmamalılar tabi.

 

Ne yazık ki yaşadığımız yerler kirlenmeye başladı. İnsanlar bizim sessizce yaşadığımız sahillere yerleştiler.
Evler, oteller, fabrikalar yaptılar.
Artık gürültüden öğlen uykusu bile uyuyamıyoruz. Bütün düzenimiz bozuldu. Yaşadığımız, oynadığımız temiz suları da attıkları çöplerle kirlettiler.

 

 

Tonton dedem Tombik; “insanların çevrelerini kirletmediği, gürültü yapmadığı, daha temiz yerlere gitmeliyiz” diyor.
Ama ne yazık ki, artık böyle yerler bulmak çok zor.

 

 

Denizlerin kirlenmesi sonucu balıkların sayısı da azaldı. Artık denizde karnımızı doyuracak kadar balık bulamıyoruz.
biz de balıkçı amcaların attıkları ağlardan balık yakalayıp karnımızı doyurmaya çalışıyoruz. İstyemeyerek de olsa, balık yakalarken, onlerın ağlarına zarar veriyoruz. Onlar da bize çok kızıyorlar.

 

Sevgili çocuklar!
Balıkçı amcalara bize kızmamaları gerektiğini anlatın. Bizi sevin! Arkadaşlarımız ve ailemizle birlikte mutluluk içinde yaşadığımız o günlere tekrar kavuşmamız için, büyüklerinizin de bizi sevmeleri ve korumalarını sağlayın.
Çünkü biz doğayı ve sizi çok seviyoruz.

Tombik’in öyküsü burada bitti çocuklar.
Tüm canlıların mutluluk içinde bir arada yaşayabilmesi için çevremizi temiz tutmalı ve doğayı korumalıyız.
Hepsi birer Tombik olan Akdeniz Fokları’nın yaşaması için çaba göstermeliyiz.